مقدمه: خوردگي شبکه هاي جمع آوري فاضلاب به خصوص در مناطق گرمسيري خسارات اقتصاديبزرگي را در سراسر دنيا به وجود آورده است. اين مساله ايجاب مي کند که به منظورپيشگيري از اتلاف هزينه هاي کلان، راهکارهاي مناسب جهت مبارزه با خوردگي شناختهشود.
روش کار: در همين راستا اين تحقيق به منظور بررسي و مقايسه کاربرد مواداکسيدکننده (کلر، پرمنگنات پتاسيم و پراکسيد هيدروژن) جهت پيشگيري از خوردگيبيولوژيکي لوله هاي بتني فاضلاب انجام گرفت و از ميزان پتانسيل اکسيداسيون و احيابه عنوان يک شاخص جهت تعيين وضعيت موجود فاضلاب استفاده به عمل آمد براي هر غلظت بهکار رفته 10 نمونه مدنظر قرار گرفت، ميانگين پتانسيل اکسيداسيون و احيا قبل و بعداز افزودن مواد اکسيدکننده، پس از زمان تماس 15، 30، 45 و 60 دقيقه بررسي و ثبت شد.
نتايج: غلظت لازم کلر، پرمنگنات پتاسيم و پراکسيد هيدروژن جهت پيشگيري از احياسولفات و پديده خوردگي به ترتيب 50، 40 و 12 ميلي گرم در ليتر حاصل شد و سرعت واکنشدر مورد کلر و پرمنگنات سريع و در مورد پراکسيد هيدروژن کندتر بود. در اين مطالعهاستفاده از پراکسيد هيدروژن، هيپوکلريت کلسيم و پرمنگنات پتاسيم داراي اهميتاقتصادي در پيشگيري از خوردگي نشان دادند.
نتيجه گيري: توصيه مي شود تا ساير روشهايپيشگيري از خوردگي مورد بررسي قرار گيرد تا با مقايسه آنها مناسب ترين روش پيشگيرياز خوردگي بيولوژيکي لوله هاي بتني فاضلاب به کار گرفته شود