مشخصات نویسندگان مقاله بررسی آسیب­پذیری قاب­های خمشی فولادی با اتصالات صلب و نیمه صلب با استفاده از شاخص­های خسارت

مجتبی فتحی - استادیار بخش عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه
آرمان کارگری - کارشناسی ارشد سازه، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تبریز، تبریز

چکیده مقاله:

در این تحقیق با استفاده از تحلیل دینامیکی غیر خطی تحت شتابنگاشت زلزله به بررسی میزان آسیب پذیری لرزهای قابهای خمشی فولادی 2، 4، 6، 8، 10 طبقه بااتصال صلب و نیمه صلب با درجه سختی اتصال 75، 80، 85، 90، 95 درصد پرداخته شده است. با توجه به شاخصهای خسارت Park-Ang و Krawinkler-Zohrei، معیار ایمنی جانی در سطح خطر یک و معیار آستانه فرو ریزش در سطح خطر دو برای قابهای مورد مطالعه ارزیابی شده است. نتایج نشان می دهند که شاخص های خسارت در قابهای با اتصال نیمه صلب کمتر از قابهای با اتصال صلب است.
در قابهای کوتاه مرتبه ( 2 و 4 طبقه) کاهش سختی اتصال سبب کم شدن آسیب وارده به اعضا و قاب میشود بطوریکه قاب با سختی 75 درصد دارای کمترین مقدار شاخص آسیب است ولی در قابهای بلند مرتبه (6، 8، 10 طبقه) کاهش سختی اتصال تا درصد سختی خاصی سبب کاهش شاخص آسیب شده است بطوریکه در قاب 6 طبقه، قاب با سختی اتصال 80 درصد و در قابهای 8 و 10 طبقه، قاب با سختی اتصال 85 درصد بهترین عملکرد را از نظر میزان شاخصهای آسیب از خود نشان می دهند. شاخص آسیب برای طبقات نیز محاسیه شده است بطوریکه شاخص آسیب طبقه در طبقات میانی دارای بیشترین مقدار میباشد نتایج نشان داد که تغییرات شاخصهای آسیب طبقه نسبت به تغییرات سختی اتصال مشابه تغییرات شاخص آسیب کل قاب است. همچنین در قابهای مورد مطالعه درصد اعضایی را که در هر سطح خطر نیاز به تقویت و ترمیم دارند مشخص شده است نتایج نشان داد که درصد اعضایی که نیاز به تقویت و ترمیم دارند برای قابهای با اتصال نیمه صلب به مراتب کمتر از قابهای با اتصال صلب است.

کلیدواژه‌ها:

تحلیل دینامیکی غیر خطی - قاب فولادی صلب و نیمه صلب - شاخص آسیب

نحوه استناد به مقاله:

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:

در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: (فتحی, مجتبی و آرمان کارگری، ۱۳۸۸)
برای بار دوم به بعد: (فتحی و کارگری، ۱۳۸۸)