مشخصات نویسندگان مقاله کاربرد روش المان مجزا در تحلیل روسازی ها

بهروز ثقفی (شناسه پژوهشگر - Researcher ID: ۳۱۹۴)
دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
ابوالفضل حسنی (شناسه پژوهشگر - Researcher ID: ۶۲)
دانشیار دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

چکیده مقاله:

با توجه به ارزش راه ها و نقش کلیدی روسازی راه، مهندسین همواره به دنبال روش هایی بودند تا تصویر واقع بینانه تری از عکس العمل روسازی را تحت تاثیر عوامل مختلف بدست آورند. در این راستا، به روش های تجربی و آزمایشگاهی متفاوتی متوسل شدند که در نوع و زمان خود ارزی قابل ملاحظه ای داشتند. با افزایش سرعت، شدت و میزان بار ترافیکی، بشر شاهد اثرات منفی خرابی روسازی ها روی تعاملات اقتصادی، اجتماعی و نظامی بوده است. لذا محققین پس از مدت ها تحقیق و مطالعه، روش های تحلیل مدرن را بدست آوردند تا به کمک آنها، در عین صرفنظر از بعضی عوامل موثر، دید مناسبی راجت طراحی روسازی در اختیار بگیرند. پس از ظهور کامپیوتر و گسترش آن در جامعه، روش های تحلیل عددی که زاییده تفکر انتزاعی ریاضیدانان بودند، وارد میدان شده و توانایی های خود را در رفع نقایص روش های مدرن و تحلیل مسائل فیزیکی با دقت بالا به اثبات رساندند. در میان روش های عددی موجود، روش المان محدود وروش المان مجزا تطابق خاصی با خصوصیات روسازی ها داشته و توانستند نظر مهندی را جلب کنند .روش المان محدود نسبت به روش المان مجزا توان محاسباتی کمتری رامی طلبد؛ در مقابل برای یک سری مسائل خاص مانند تحلیل روسازی های بلوکی بتنی، تحلیل روسازی های دارای ترک های متعدد، بررسی رفتار ذرات دانه های مصالح و در کل در شرایط محیطی ناپیوسته، دقت مورد انتظار را ارائه نمی دهد. در چنین مواردی دقت روش المان مجزا به مراتب بیشتر از روش المان محدود بوده و جواب هایی با دقت کافی بدست می دهد. از این رو، در این مقاله به کاربرد روش المان مجزا برای استفاده کاربران در تحلیل روسازی ها پرداخته شده است.

کلیدواژه‌ها:

روش المان مجزا - روش المان محدود - تحلیل روسازی

نحوه استناد به مقاله:

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:

در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: (ثقفی, بهروز و ابوالفضل حسنی، ۱۳۸۵)
برای بار دوم به بعد: (ثقفی و حسنی، ۱۳۸۵)