حجم فایل: ۱۴۱.۷۷ کلیوبایت (این مقاله دارای فول تکست است و می توانید فایل آن را دریافت نمایید)
مشخصات نویسندگان مقاله ارزیابی چند معیاره پروژه های منابع آب از دیدگاه توسعه پایدار در ایران
علیرضا سمیعی - کارشناس ارشد برنامه ریزی محیط زیست(مهندسین مشاور قدس نیرو)
محمدابراهیم رئیسی - کارشناس ارشد برنامه ریزی محیط زیست(مهندسین مشاور قدس نیرو)
چکیده مقاله:
مفهوم توسعه پایدار در جهان امروز در خصوص بهره برداری بهینه از تمام منابع مطرح بوده و با توجه به شرایط اقلیمی خشک حاکم بر پهنه فلات ایران ، استفاده پایدار از منابع آب مهمترین رکن توسعه طرحهای مزبور قلمداد می شود ارزیابی زیست محیطی - اقتصادی طرحهای توسعه منابع آب با هدف تولید انرژی برقابی یا کشاورزی بطور همزمان همواره مورد توجه تصمیم گیرندگان و مسئولان انجام اینگونه پروژه ها بوده اس ت.دراین مقاله ضمن معرفی روش های ارزیابی چند معیاره طرحها، از روش ( Analytic Hierarchy Process) A.H.P جهت ارزیابی زیست محیطی-اقتصادی پروژه های تولید انرژی برقابی رودبار لرستان و بهشت آباد و همچنین یک پروژه مفروض با هدف توسعه کشاورزی استفاده شده است . معیارهای مورد توجه عبارتند از : میزان جابجایی جمعیت ، اثرات زیست محیطی ، میزان تولید انرژی ، میزان اراضی تحت کشت ، سود خالص سالیانه ، نرخ بازده داخلی ،کاربری اراضی و سرمایه گذاری تولید که با توجه به آنها سه طرح فوق مورد ارزیابی قرار گرفته است . نتایج بدست آمده نشان می دهد که طرح با هدف توسعه کشاورزی با توجه به ارزیابی چند معیاری انجام شده ، بهترین گزینه و پس از آن پروژه های تولید انرژی برقابی رودبار لرستان و بهشت آباد قرار دارند . در حالیکه بررسی های صرفا" اقتصادی ، پروژه رودبارلرستان را به عنوان بهترین پروژه از میان پروژه های فوق معرفی می نماید
کلیدواژه‌ها:
توسعه پایدار - ارزیابی - زیست محیطی - اقتصادی - منابع آب - معیار A.H.P
نحوه استناد به مقاله:
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
سمیعی, علیرضا و محمدابراهیم رئیسی، ۱۳۷۹، ارزیابی چند معیاره پروژه های منابع آب از دیدگاه توسعه پایدار در ایران، چهارمین کنفرانس سد‌سازی ایران، تهران
در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: (
سمیعی, علیرضا و محمدابراهیم رئیسی، ۱۳۷۹)
برای بار دوم به بعد: (
سمیعی و رئیسی، ۱۳۷۹)
