حجم فایل: ۲۴۰.۷۳ کلیوبایت (این مقاله دارای فول تکست است و می توانید فایل آن را دریافت نمایید)
مشخصات نویسندگان مقاله ارائه طیف طراحی بر مبنای مطالعات تفکیک خطر لرزه ای مطالعه موردی تپه های عباس آباد تهران
عبداله سهرابی بیدار - دانشجوی دوره دکتری پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
محمدرضا قائمقامیان - استادیار پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
چکیده مقاله:
گستره تهران دارای پتانسیل خطر لرزه ای بالایی بوده ولذا بر آورد دقیق خطر لرزه ای برای طراحی مناسب سازه ها در این گستره امری ضروری است. برای سازه های مهم که نیاز به تحلیل های دینامیکی در حوزه زمان دارند، برآورد مناسبی از طیف زمین لرزه طراحی جهت انتخاب و یا شبیه سازی شتابنگاشت های مناسب، اهمیت ویژه ای دار. این مطالعه به ارائه طیف خطر یکنواخت، تفکیک خطر لرزه ای و ارائه طیف زمین لرزه طراحی بر اساس تفکیک خطر لرزه ای در گستره تپه های عباس آباد، اختصاص دارد. بر اساس نتایج به دست آمده در ساختگاه موردمطالعه زمین لزره های با بزرگای 7/0 فاصله بین صفر تا 10 کیلومتر بیشترین سهم را در خطر لرزه ای دوره بازگشت 475 سال دارند. میزان مشارکت این زنین لرزه ها در پروید 0/1 و 1/0 ثانیه به ترتیب 22% و 19% می باشد.بدین ترتیب زمین لرزه های با بزرگای 7/0 و فاصله میانگین 5 کیلومتر، به عنوان زمین لرزه طراحی ساختگاه در این سطوح خطر معرفی و برای بازسازی خطر بر اساس چنین چشمه ای، به طور تقریبی در نظر گرفتن میانگین پارامتر جنبش شدید لازم است. طیف زمین لرزه طراحی، بر مبنای مشخصات این زمین لرزه ارائه شده است که امکان گزینش و یا شبیه سازی شتابنگاشت های متناسب با شرایط ساختگاه را برای تحلیل های دینامیکی فراهم می نماید.
کلیدواژه‌ها:
تهران - طیف خطر یکنواخت - تفکیک خطر لرزه ای - طیف زمین لرزه طراحی
نحوه استناد به مقاله:
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
سهرابی بیدار, عبداله و محمدرضا قائمقامیان، ۱۳۸۵، ارائه طیف طراحی بر مبنای مطالعات تفکیک خطر لرزه ای مطالعه موردی تپه های عباس آباد تهران، هفتمین کنگره بین المللی مهندسی عمران، تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده عمران
در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: (
سهرابی بیدار, عبداله و محمدرضا قائمقامیان، ۱۳۸۵)
برای بار دوم به بعد: (
سهرابی بیدار و قائمقامیان، ۱۳۸۵)
