مشخصات نویسندگان مقاله بررسی اثر پذیری خواص مکانیکی بتن خودتراکم الیافی در مقابل تغییرات میزان آب و الیاف

سید معین رضوانی دیوکلایی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
مرتضی حسینعلی بیگی - استادیار دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
سید امیر علی عمادی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
مهدی علیجانی اردشیر - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

چکیده مقاله:

بتن خود تراکم (Self ConsolidatingConcrete) بسیار سیال و روان و مخلوطی همگن است که بسیاری از مشکلات بتن ، معمول، نظیر جداشدگی، آب انداختگی ، نفوذپذیری زیاد و غیره را مرتفع نموده و علاوه بر آن بدون نیاز به هیچگونه لرزاننده داخلی یا خارجی تحت اثر وزن خود متراکم می شود. این ویژگی کمک شایانی به اجرای اعضای سازه ای با تراکم زیاد آرماتور می نماید. از طرفی استفاده از الیاف پلی پروپیلن سبب جلوگیری از کاهش نفوذپذیری و همچنین افزایش مقاومت ضربه ای و سایشی بتن را موجب می شود. لذا استفاده از بتنی که خصوصیات بتن خود تراکم و الیافی را با هم داشته باشد، کمک شایانی به اجرای سازه های پیچیده می نماید. از طرفی با توجه به حساسیت بیش از حد بتن خودتراکم ، استفاده مقدار نامناسب الیاف در مخلوط بتن نه تنها خواص بتن را بهبود نمی بخشد، بلکه به شدت خواص مکانیکی بتن را تحت الشعاع خود قرار داده و آن را تضعیف می نماید. لازم به ذکر است که استفاده از الیاف در بتن خود متراکم، علاوه بر مزایای ذکر شده در مورد بتن خود تراکم الیافی، به علت عدم استفاده از تراکم مکانیکی، سبب کاهش وزن مخصوص بتن به میزان قابل ملاحظ های می شود که طبیعتاً در ساخت سازه های سبک و مقاوم در برابر زلزله، مفید خواهد بود. هدف از انجام این آزمایشات، بررسی رفتار مکانیکی بتن خود تراکم الیافی در مقادیر مختلف آب به مصالح سیمانی و الیاف پلی پروپیلن و بررسی آنها با یکدیگر و با بتن خود تراکم فاقد الیاف( نمونه شاهد) می باشد.

کلیدواژه‌ها:

الیاف پلی‌پروپیلن - بتن خودتراکم

نحوه استناد به مقاله:

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:

در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: (رضوانی دیوکلایی, سید معین؛ مرتضی حسینعلی بیگی؛ سید امیر علی عمادی و مهدی علیجانی اردشیر، ۱۳۸۸)
برای بار دوم به بعد: (رضوانی دیوکلایی؛ حسینعلی بیگی؛ عمادی و علیجانی اردشیر، ۱۳۸۸)